عفونت گوش سگ‌ها

تفاوت عفونت قارچی و عفونت باکتریایی گوش در سگ‌ها

عفونت قارچی و باکتریایی گوش در سگ‌ها به‌صورت ظاهری بسیار شبیه به‌هم هستند و به‌راحتی با چشم قابل تمایز نیستند. برای تشخیص دقیق، دامپزشک نمونه‌ای از ترشحات گوش را زیر میکروسکوپ بررسی می‌کند.

عفونت قارچی معمولاً بوی خاصی دارد و ترشح آن به رنگ قهوه‌ای تیره است، درحالی‌که عفونت باکتریایی معمولاً با ترشح زرد یا قهوه‌ای روشن همراه است. اغلب موارد اوتیت اکسترنا (عفونت گوش خارجی) در سگ‌ها منشأ قارچی دارند، اما درگیری گوش میانی و داخلی معمولاً ناشی از باکتری است.

عوامل ایجاد عفونت گوش در سگ‌ها

در بیشتر مواقع، یک مشکل زمینه‌ای باعث اختلال در عملکرد طبیعی دفاعی مجرای گوش می‌شود. زمانی که گوش مرطوب یا ملتهب شود، شرایط برای رشد بیش از حد باکتری یا مخمر فراهم می‌شود.

برخی از عوامل شایع که می‌توانند موجب عفونت شوند عبارتند از:

• اجسام خارجی مانند خار گیاه یا بذرها

• انگل‌هایی مثل مایت‌های گوش

• رطوبت زیاد ناشی از حمام یا شنا

• آلرژی‌های غذایی

• آلرژی‌های محیطی

• بیماری‌های هورمونی مثل کم‌کاری تیروئید

• بیماری‌های خودایمنی مثل پمفیگوس، لوپوس یا واسکولیت

• پولیپ‌ها (رشد غیرعادی بافت داخل مجرای گوش)

• برخی از انواع سرطان

• آسیب فیزیکی به گوش

در اثر خارش و تکان دادن شدید گوش، ممکن است هماتوم لاله گوش ایجاد شود که شامل تجمع خون در لاله گوش است و با تورم و درد همراه است.

چگونه دامپزشک عفونت گوش را تشخیص می‌دهد؟

برای انتخاب درمان مناسب، دامپزشک باید از ترشحات گوش تست بگیرد یا از گوش سگ تصویربرداری کند. روش‌های تشخیصی ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• سیتولوژی: با رنگ‌آمیزی نمونه گوش، نوع میکروارگانیسم‌ها (باکتری یا مخمر) شناسایی می‌شود.

• کشت و آنتی‌بیوگرام: از محیط کشت برای شناسایی دقیق عامل عفونت و تعیین داروی مؤثر استفاده می‌شود.

• آزمایش خون: برای بررسی مشکلات زمینه‌ای مانند بیماری‌های هورمونی.

• تصویربرداری (رادیوگرافی، CT یا MRI): در موارد شدید برای ارزیابی درگیری گوش میانی یا داخلی.

درمان عفونت گوش در سگ‌ها

پس از تشخیص، درمان بسته به شدت و نوع عفونت متفاوت خواهد بود و ممکن است ترکیبی از درمان‌های موضعی، خوراکی یا جراحی باشد.

درمان موضعی

پاک‌کننده‌های گوش (دارویی یا غیر دارویی) معمولاً برای تمیز کردن گوش توصیه می‌شوند. درمان ممکن است شامل استفاده روزانه یا یک روز در میان باشد.

داروهای گوش معمولاً به صورت قطره هستند که یک یا دو بار در روز به مدت ۷ تا ۱۰ روز استفاده می‌شوند. قبل از استفاده از دارو، ابتدا باید گوش با پاک‌کننده تمیز شود تا اثر دارو حفظ شود.

نوع دارو بسته به نوع عفونت ممکن است آنتی‌بیوتیک، ضدقارچ یا هر دو باشد. بسیاری از داروها حاوی کورتون موضعی هم هستند تا خارش را کاهش دهند.

حتماً از دامپزشک بپرسید که آیا پس از پاک‌سازی گوش باید برای استفاده از قطره زمان مشخصی صبر کنید یا نه.

درمان خوراکی

در موارد شدیدتر، ممکن است دامپزشک داروهای خوراکی مانند آنتی‌بیوتیک، ضدقارچ، کورتون یا ضد التهاب تجویز کند.

درمان جراحی

اگر گوش به‌دلیل بیماری مزمن دچار آسیب غیرقابل برگشت شده باشد (مثلاً بسته شدن کامل مجرا)، ممکن است تنها گزینه درمانی جراحی باشد. در این موارد، جراحی‌هایی مانند برداشتن کامل کانال گوش (TECA) و باز کردن حفره گوش میانی (VBO) انجام می‌شود.

آیا می‌توان بدون مراجعه به دامپزشک عفونت گوش سگ را درمان کرد؟

در موارد بسیار خفیف، استفاده از پاک‌کننده‌های دارویی گوش موجود در داروخانه‌های دامپزشکی ممکن است کمک‌کننده باشد. اما در بیشتر موارد، درمان مؤثر نیازمند داروی نسخه‌ای و بررسی دامپزشک است تا از آسیب دائمی به گوش جلوگیری شود.

روند بهبود و مدیریت عفونت گوش در سگ‌ها

اکثر سگ‌ها به‌خوبی و بدون مشکل خاصی بهبود پیدا می‌کنند. اما اگر عفونت‌ها به‌صورت مکرر یا مزمن رخ دهد، لازم است آزمایش‌های بیشتر برای یافتن علت اصلی انجام شود.

مدیریت بلندمدت شامل تمیز کردن گوش به‌صورت هفتگی و شاید تغییر رژیم غذایی (در صورت وجود آلرژی غذایی) خواهد بود.

پیشگیری از عفونت گوش در سگ‌ها

تمیز کردن منظم گوش‌ها، بخش مهمی از مراقبت‌های بهداشتی سگ است؛ به‌ویژه اگر سگ شما عاشق شنا کردن است. برای این کار، حتماً از پاک‌کننده‌های مخصوص گوش سگ که دارای pH مناسب و مواد خشک‌کننده هستند استفاده کنید.